Weerstandje aanstormende locomotief
Ken je dat? Dat je volledig in de weerstand schiet en dat je “Hell no!” niet eens bent met iemand. Ik kan je zeggen, dat hier achter een enorme daadkracht van jewelste achter schuilgaat. Zoveel zelfs, dat er mogelijk klappen (spreekwoordelijk dan hè) gaan vallen. Herken je dat? Dat is nou weerstand en deze keer was het behoorlijk raak bij mij!
Laatst nog op Facebook. Je mag weten, mijn vriendengroep op Facebook is deels heel spiritueel, maar ik heb ook een aantal fanatieke anti-spiriwiri’s. Zelf ben ik best spiritueel aangelegd, maar die dag voelde ik iets in mij gebeuren, wat totaal niet leek op spiritueel of empathisch. Het leek meer op een aanstormende locomotief, die geen enig voorbehoud had tegenover lieve fluffy bunny’s die mijn spoor doorkruisten.
Wat voelde ik een enorme weerstand opkomen! Opborrelend en opbouwend, maar totaal niet positief. Het gebeurde tijdens het lezen van een post. “Het lag aan de volle maan! Waardoor ik niet kon slapen. Weet je dat er de laatste tijd veel zonnevlammen zijn geweest? Dat kan je systeem echt overhoop halen”. Alsof DAT de reden is, waarom jij niet lekker in je vel zit!
Ik voelde volledige weerstand in alle lagen van mijn lijf!
Even voor de duidelijkheid, dit is een andere weerstand dan gezonde weerstand. Je hebt namelijk weerstand en weerstand. Weerstand die je nodig hebt om niet ziek te worden, maar ook weerstand die je nodig hebt om niet ziek te worden. “Huh? Daar staat toch hetzelfde in één zin?” Ja, klopt! Maar je hebt weerstand en weerstand en dat zijn soms twee hele verschillende dingen!
De ene weerstand heeft met je lichaam te maken en het andere ook…hmm, even anders formuleren…het ene is om je beter te maken en het andere zorgt dat je beter gaat voelen. Ze hebben dus veel overeenkomsten, alleen het ene heeft betrekking op je fysieke gesteldheid en het andere op je geestelijke gesteldheid. Daar zit het verschil, maar beide kunnen je wel ziek maken als je geen gehoor geeft om weerstand op te bouwen.
Opbouwen van weerstand is altijd goed. Of het nu via goed eten en voldoende bewegen is of af en toe je grenzen stellen en je mening uiten. Het houdt je gezond, moedig en je bouwt kracht op voor een frisse portie tegenwind. Je hebt dus weerstand en weerstand en voor beiden geldt, dat als je nooit iets doet waar je energie van krijgt, dan zit je steeds minder fijn in je vel! Het gevolg van niet lekker in je vel zitten, is dat je rust wilt en geen gedoe. Gevolg hiervan is weer dat je gedoe gaat ontwijken om er maar van af te zijn. Dus je regelt dit en dat voor de ander en dan is iedereen blij. Maar doordat je steeds vaker het vervelende ontwijkt, blijft het je achtervolgen. Gelukkig zijn daar dan de planeten en de vermaledijde zon, die je op z’n tijd de schuld kan geven!
Tsss…ik laat alvast wat stoom ontsnappen.
Volle maan of zwarte maan, zonnevlammen of retrogrades, als ik niet lekker in mijn vel zit, dan is het niet de schuld van de ander en vooral niet van de planeten! Ze kunnen wel bijdragen aan het geheel. Yep, dat geloof ik wel. Zo zit ik dan ook wel weer in elkaar. Maar de schuld afschuiven? No way!
Dus het kookte en borrelde in mij en dat maakte dat mijn kachel behoorlijk op stoom kwam!
Mijn weerstand is soms heel duidelijk aanwezig! Het is een dingetje oftewel een DING. Ik voel het in al mijn vezels, als ik weerstand ervaar. Vooral als iets of iemand onterecht de schuld krijgt! Bij mij komt er dan iets vurigs los. Zo vurig en hoog, dat het verzengend kan zijn voor de gehele omgeving.
Mijn innerlijke locomotief was stoomklaar, de kolen in mijn buik brandden alsof het een lieve lust was. Klaar voor een vaart die niets en niemand ontziet!
De opmerking van mijn Facebookvriend werd serieus beantwoord door diverse mensen die zich helemaal mee konden invoelen op planetair niveau.”O ja, dat heb ik ook!” en “Ik begrijp je helemaal! Vooral die vlammen hè!”. Met verbazing las ik dit alles. Vol verwondering en hardop uitroepend “Dit meen je toch niet!” Laten we vooral meepraten naar de mond van de ander! Daar heeft die persoon lekker veel aan. Elke liefdevolle cel in mijn lijf kwam in opstand, hart begon wat feller te kloppen om het bloed nog wat kolkender door mijn aderen te laten gaan (prachtig systeem is het lichaam overigens). Ik stond helemaal klaar om even die persoon (spreekwoordelijk dan hè) zo door elkaar te schudden, dat ze haar eigen sterrenstelsel zag!
Ja hoor, groen sein! Mijn locomotief was er klaar voor, stoom spoot er uit en een helse fluit gierde door de omgeving “Fluffies, get out of my way!”
Toen sloeg mijn hoofd haar slag! “Ach, is het echt nodig?”, “Als je hier een pittige reactie op schrijft, dan ga je voorbij het gevoel van de ander.” en nog wat indringender “Je weet toch hoe ze in elkaar zit. Laat het maar.”. Mijn hoofd was driftig alle brandjes aan het blussen in mijn lijf. Kool in de kachel werd vervangen door zand in mijn ogen. En toen…toen had ik alleen nog zicht op die lieve fluffies op mijn spoor en weg smolt mijn weerstand. De vaart nam af. Pfff…ik liet ze al dartelend mijn spoor doorkruisen en tufte scrollend verder.
Diezelfde dag plaatste ik alsnog een post over hoe ik mijn dag vol weerstand had ervaren. *Pling!* Een reactie. “Volle maan hè!”
Barbara van Stein
VerBeeldend Kunstenaar
