Column: Centrale Vragen

De ophef was het eerste wat ik hoorde over de komende biomassacentrale in onze gemeente. De centrale zou slecht voor het milieu zijn, dit kan toch niet, online petities, protesteren bij de Parade. In Duitsland hebben ze ook biomassacentrales en je weet hoe het daar is. In Sittard is in 2007 zo’n centrale geëxplodeerd, daarna staken Hitler’s troepen de grens over en nu maakt president van Noord-Korea Kim Jong Un zich klaar om ons land opnieuw aan te vallen met biomassaraketten. Essentieel.

Het is daarom veelzeggend dat de discussie niet gaat om biomassacentrale maar om een houtstookoven. Nu denkt u misschien dat dat een pedantisch onderscheid is, maar als je alles een biomassacentrale mag noemen, vallen kolencentrales daar net zo goed onder. De discussie gaat helemaal niet waarover veel mensen denken dat hij gaat! Methaangas is brandbaar, als je mag smokkelen met definities noem ik mijn toilet voortaan ook een biomassacentrale. Het is nog slecht voor het milieu ook, want ik heb laatst een kilo verrijkt uranium gegeten bij de Mac (daar smaakte het althans naar). Het is praktisch Chernobyl hier.

Met dit soort drama benaderen we langzaam de cultuur van ophef, zoals die ook aan de overkant van de Atlantische oceaan te zien is. Een cultuur waarin feiten en technische details niet uitmaken, zolang je met de juiste vlag wappert. En dan nog niet. Drieduizend handtekeningen voor een online petitie is geen kattenpis, zo groot is onze gemeente niet. Maar dat zijn sowieso drieduizend clicks aan advertentie-inkomsten voor een media-apparaat dat zich uiteindelijk niet voor jouw belangen interesseert. Ophef is een neutraal iets, een wapen. Een amateur met een zwaard verliest van een meester met een kiezelsteen. “Wat vreselijk” zegt de journalist, pen in hand “Er is een officiële bezwaarprocedure die meer van u vraagt dan alleen maar blind schreeuwen. Hier, neem deze megafoon. De volumeknop is geblokkeerd op maximale stand maar dat vindt u hopelijk niet erg.”

Vragen over het klimaat, over fijnstof of roetdeeltjes, zijn bijna per definitie een afleiding. De waarheid van houtstookovens en biomassacentrales is politiek geworden, vergelijkbaar met abortus, nature/nurture of immigratie. Het is een gelegenheid om te adverteren dat je een goeie Christen bent. Gebruikers van dit product bekeken ook de volgende artikelen, betere scholing, betere zorg, hoger minimumloon, gelijkheid, vrijheid, broederschap. In 2014 was al bekend dat biomassacentrales slecht voor het klimaat zijn, met andere woorden, Oceanië is altijd al in oorlog geweest met Oostazië. Als Big Brother zegt dat houtstookovens onacceptabele hoeveelheden roze olifantjes uitstoten, sta je tegen het eind van de middag te protesteren omdat je zo’n last hebt van alle roze olifantenpoep.

Niels van Hemert is een Nootdorpse columnist en schrijver. Hij heeft een satirisch boek geschreven over wasberen en doorgeslagen milieubescherming.