Niels van Hemert is een Nootdorpse columnist en schrijver. Hij heeft een satirisch boek geschreven over wasberen en doorgeslagen milieubescherming.
Er is veel waar we niets van weten in de onpeilbare dieptes van de oceaan. Vaak wordt hierbij verwezen naar de Marianentrog, het diepste punt in de oceaan met elf kilometer. Zonder bescherming kunnen mensen hier niet overleven. Het is een van de meest vijandige omgevingen op aarde, door waterdruk en gebrek aan zuurstof en ondoordringbare duisternis. Alles is mogelijk op deze diepte.
Ik geloofde vroeger niet dat er veel bijzonders op die diepte rondzwom, geen haaien zo groot als flatgebouwen, geen octopussen met tentakels die reiken tot het eind van de straat. Dat zijn fabeltjes en kinderverhalen. Nadat ik las over monsters zoals de legendarische Leviathan, de Kraken of Cthulhu ben ik toch op gaan letten. Je weet maar nooit. Het duurde lang voordat ik de eerste tegenkwam en uiteindelijk was dat niet zozeer omdat ik ernaar zocht, integendeel. Ik kwam hem tegen omdat hij naar mij zocht.
“Het is mijn verjaardag.” Zei het monster. “Wil je me feliciteren?”
Hij leek best vriendelijk
Dat monster heette Coca Cola en hij was op die dag honderd jaar oud. Gelukkig bleek al snel dat het een soort papegaai betrof, niet een dier dat taal begrijpt. Maar dat komt nog. Ze oefenen hard op de bodem van de zee. Ze doen aan verjaardagen en vriendschappen, vakanties en vrijwilligerswerk. Zo sloot Coca Cola een paar jaar terug ‘vrede’ met collega zeemonster Pepsi, zodat ze samen konden doen alsof er meer is op de bodem van de oceaan dan eten of gegeten worden.
De McWhopper was ook zo’n mooie act. Burger King stelde in 2015 voor aan mede-zeemonster McDonalds om een gezamelijk lokaas te maken om samen zoveel mogelijk mensengeld te verslinden. De uiteindelijke respons was absurd maar prachtig. McDonalds vermaande Burger King voor oppervlakkigheid ten aanzien van de vreselijke realiteit van oorlog, zoals een worstelaar misschien zijn collega zou vermanen om het breken van Kayfabe.
Commercie is slechts een voortzetting van oorlog met andere middelen – Carl von Clausewitz
Dan nog een voorbeeld uit de ghetto van videospelletjes, ’s werelds nieuwste wilde westen vol verbaal geweld en legale uitbuiting van mensen die technisch gezien gokverslaafd zijn. Zeemonsters Sony en Microsoft feliciteerden elkaar met de lancering van een nieuwere, betere manier om prooi binnen te halen. Opnieuw valt de menselijkheid op, de jaloezie en de hoogmoed. Zo feliciteer je iemand door wie je je niet bedreigd voelt. Daarom ontving Nintendo geen felicitatie, ook al was hun product uiteindelijk veel succesvoller. Maar die illusie van menselijkheid bestaat alleen naar andere zeemonsters. De volgende stap is het overbruggen van de uncanny valley.
Misschien denkt u, waarde lezer, dat ik alleen maar bedrijven met zeemonsters probeer te vergelijken om makkelijke antiglobalistische punten te scoren. Ze verdienen geld, ze moeten wel slecht zijn. Of wellicht is mijn relaas een opzet naar een links-milieuvriendelijk betoog over de gevaren van multinationals voor onze leefomgeving. Maar ondanks hun gevaren wil ik eigenlijk meegeven wat een magnefieke dieren het zijn. Deze bedrijven leren steeds beter mensen imiteren. Als je de lijn doortrekt, zal het niet lang duren tot ze menselijker zijn dan wij.
