Column: Verkeer(d) geweld

Waarschuwing voor schokkende beelden. Verkeersruzie aan de oostlaan in Pijnacker.

Oef. Als ik de advocaat van de 20-jarige verdachte was, had ik na het zien van deze beelden eerst een kop koffie gehaald. Misschien een blokje om, frisse neus halen. Wat een zooitje, het is weer maandagochtend hoor. Heeft de cliënt een strafblad? Meerdere keren eerder vooroordeeld? Dat zat erin. Mijn collega heeft ondertussen een veel leukere zaak gekregen met een heroïnedealer verkleed als Trump op een kinderboerderij en ik zit hier vast. Meneer de rechter, kunnen we de verdachte voor deze ene keer gewoon in een put gooien? Dan zijn we er maar vanaf.

Als rechter had ik het filmpje opnieuw aangezet en alleen gekeken naar het voetenwerk van de betrokkenen. Een voetstap zegt meer dan duizend woorden, om even een oud spreekwoord door de mangel te halen. De 42-jarige verdachte houdt bij voorbaat al afstand van haar 20-jarige compaan, alsof ze denkt dat elke beweging aanleiding kan zijn voor deze dolle hond haar aan te vallen plaats van de vijand. De twee verdachten hebben vantevoren gecommuniceerd. Ze reageert nauwelijks op de eerste klap, ze begint pas te hollen zodra het lijkt alsof een ander meisje ertussen komt.  Dat is haar bijdrage. Crowd control.

De 20-jarige  man heeft vantevoren duidelijk zijn besluit genomen. We zien alleen de laatste rituele voorbereiding op het gevecht, eventjes wrijven over je schedel. Dat gebaar had net zo goed een volledige bekentenis kunnen zijn. Leg je kaarten maar open, lever je pokerchips maar in. Hij weet wat hij gaat doen en hij weet dat het verkeerd is. Of althans dat de meeste mensen dit afkeuren, want ik vermoed dat deze verdachte zelfstandig evenveel weet van goed en kwaad als van thermodynamica.

We weten niet wat voor ‘verkeersruzie’ hieraan vooraf ging, maar vermoedelijk was de aanloop voor de 20-jarige verdachte al langer onderweg. Misschien wordt hij regelmatig door zijn stiefvader geslagen terwijl zijn 42-jarige moeder toekijkt. Misschien wordt hij gepest door al z’n vrienden omdat die rooie schoenen de beste grap zijn die hij ooit gemaakt heeft. De comments zijn klaar om hem te lynchen, ongeveer een derde van de reacties verwijst naar dierenartsen en spuitjes. “En terecht.” Tja. Daders zijn ook mensen. Zulke geluiden zijn evengoed geweldsrituelen.

Veel andere comments spreken ondertussen uit hoe geschokt ze zijn. De overige reacties noemen Pijnacker een pauperbuurt, want dit is tenslotte het internet. Maar ergens zijn het tautologieën, de comments die zeggen dat het vreselijk of oneerlijk is. Eerlijk conflict bestaat niet. Geweld is altijd plotseling, schokkend, bruut en eenzijdig.

 

Niels van Hemert is een Nootdorpse columnist en schrijver. Hij heeft een satirisch boek geschreven over wasberen en doorgeslagen milieubescherming.