De gemeente Pijnacker-Nootdorp wil weten hoe zelfredzaam de inwoners zijn. Zijn ze voldoende voorbereid op een mogelijke noodsituatie in de buurt, en hebben ze er over nagedacht hoe ze zichzelf dan in veiligheid kunnen stellen? Afgelopen week waren studenten in de weer in winkelcentra in de gemeente om winkelend publiek te ondervragen. Wie de enquêteurs gemist heeft, kan de vragenlijst ook online invullen. Dat kan hier.
Die vragenlijst kan nogal confronterend zijn, zo blijkt als je hem online bekijkt. Dat begint al bij de eerste vraag: ‘Hoe heeft u zich voorbereid op een mogelijke noodsituatie in uw leefomgeving?’ De punten die je vervolgens kunt aankruisen geven heel wat mogelijkheden aan waar veel mensen nauwelijks over nagedacht zullen hebben. Informatie opgezocht over wat ik kan doen in noodsituaties? Informatiekaart gemaakt over mijzelf, mijn medicatie en mijn contactpersonen? Afspraken met andere mensen gemaakt over wie mij helpt bij nood? Vluchtplan of stappenplan voor noodsituaties gemaakt? Oeps, nee, eigenlijk allemaal niet… Ja, ik heb wel een brandblusser, ergens (maar vermoedelijk ruim over de datum, doet dat ding het nog wel als het nodig is?). En ja, brandmelders zitten hier ook in huis. Dat is in elk geval in orde. Maar als ik al die punten zie, dan is nog het meest van toepassing de optie ‘Ik heb mij nog niet voorbereid’.
De volgende vragen zijn minstens zo confronterend: ‘Wat vindt van uw voorbereiding op een mogelijke noodsituatie?’ Nou, niet zo best, merk ik. Die optie staat er niet bij, maar ‘niet voorbereid’ komt goed in de buurt.
In veiligheid
Vraag 3 zal nog wel gaan: “In hoeverre kunt u zichzelf in veiligheid brengen tijdens een noodsituatie?’ Nou ja, ik heb een auto en een fiets en ik kan vrij hard lopen, dus dat zal wel gaan. Dus de optie ‘Ik heb anderen nodig om mezelf in veiligheid te brengen’ wordt het zeker niet.
In de enquête wordt verder gevraagd of je het wel eens met buren of familie hebt gehad over wat je moet doen bij een noodsituatie, en of je van alle buren weet of zij hulp nodig hebben. Ook is er ergens de vraag of je vindt dat je je buren zoveel mogelijk moet helpen, en wat precies de taak van de overheid is.
De enquête eindigt met een aantal vragen die de onderzoekers waarmee de onderzoekers misschien verschillende groepen kunnen definiëren, maar de zin ervan ontgaat me wat. Zelfredzaamheid heeft op het eerste gezicht niet zoveel te maken met of je wel of niet vindt dat je het aan de verpakking, aan hoe iets er uit ziet, kunt zien hoe goed iets is, dat je van mening bent dat hard werken beloond moet worden en dat alle personen gelijkwaardig behandeld moeten worden. En zo gaat het nog wel een poosje door: over via welke informatiekanalen je benaderd wilt worden, wanneer je iets in je gedrag verandert en of je een zintuiglijke, lichamelijke, psychosociale of verstandelijke beperking hebt.
Of de gemeente via deze enquête echt een goed inzicht zal krijgen hoe het met de zelfredzaamheid van de inwoners gesteld is, geen idee. Maar het doornemen van de vragenlijst kan je wel aan het denken zetten of je misschien toch zelf eens zou moeten nagaan wat te doen bij een probleemsituatie. En dat alleen al is winst natuurlijk.
Ik ga toch maar eens een vluchtplan maken.
Paul Houkes.
