Sinterklaas in Pijnacker op zoek naar een oud Sinterklaasliedje

Zaterdag 21 november kwamen Sinterklaas en zijn Pieten met de Randstadrail naar Pijnacker. Hij werd hartelijk welkom geheten door Jeroen Lafeber. Sint was heel blij de kinderen weer te zien. Een oude man trok de aandacht omdat hij huilde. Sint sprak hem aan en vroeg wat er was.
Hij heette Toon en kende al die nieuwe Sinterklaasliedjes niet en wilde graag een oud liedje horen, maar waarvan hij de naam niet meer wist. Sint nodigde hem uit om bij de kinderen te gaan zitten in de open koets, waar hijzelf ook plaatsnam samen met de hoofdpiet. Alle kinderen liepen mee, op weg naar het Raadhuisplein voor het welkomstprogramma van Sinterklaas.
Daar aangekomen werd de Sint verwelkomd door locoburgemeester José van Egmond.

Op het Raadhuisplein hadden de kinderen zich intussen verzameld met hun ouders om niets van dit alles te missen. Gelukkig waren de regenbuien voor dat moment gestopt en de zon liet zich zelfs uitbundig zien.
Meneer Toon was nog heel verdrietig om het oude liedje dat hij graag wilde horen en alle moderne liedjes kende hij al helemaal niet. Sinterklaas deed erg zijn best om hem te helpen.
Drumfanfare Haaglanden stond voor het podium en speelden alle liedjes die Sinterklaas opnoemde. Hiervoor gingen de Pieten langs de kinderen om te vragen welk liedje ze wilden zingen. Ze zongen en sprongen met de kinderen mee en iedereen werd er heel blij van, behalve meneer Toon. Die voelde zich nog steeds heel sip, want zijn liedje zat er niet bij.

Sinterklaas dacht, dat de archiefpieten konden wel helpen. Twee stoffige archiefpieten, met hun haar ook helemaal grijs van het stof hadden op zolder een oude koffer gevonden. Daar moest toch zeker wel dat oude liedje in te vinden zijn?
Er kwam van alles uit die koffer en zowaar ook een pakketje met oude Sinterklaasliedjes.
De muziekpieten zongen al deze liedjes voor wie het maar wilde horen, maar meneer Toon hoorde niet zijn oude liedje. Toch was hij wel iets blijer geworden van al die liedjes.

Intussen was het voor Sinterklaas tijd geworden om te vertrekken. Hij had al heel veel kinderen een hand gegeven, of een praatje met hen gemaakt. Want daar was hij tenslotte voor gekomen.
Hij zou de jongste kinderen ’s middags terugzien voor een speciaal kinderfeest. Omdat meneer Toon nog zo sip is, nodigde Sinterklaas hem ook uit om naar het CJMV-gebouw te komen die middag.

De kinderen die daar bij mogen zijn, zaten ‘s middags gezellig in een kring op de grond te wachten tot Sinterklaas binnen zou komen. Ze zongen liedjes onder begeleiding van nog een Jeroen die alle sinterklaasliedjes kon spelen op zijn accordeon.
Jeroen Lafeber stelde de kinderen voor om heel hard te zingen, zodat de Sint het wel zou horen. Dat hielp nog niet echt. Wel ontdekte Jeroen ineens dat de mijter van Sinterklaas helemaal boven op de erestoel van Sinterklaas lag De mijter moest eraf gehaald worden en aan Sinterklaas gegeven. Zonder mijter kon de Sint toch niet verschijnen. Twee Pieten pakten de mijter brachten die snel bij Sinterklaas zodat hij ook bij het feestje kon zijn.
De kinderen zongen weer liedjes voor de Sint. Die wilde daarna graag een verhaal voorlezen aan de kinderen. Dan moesten ze allemaal heel dichtbij komen zitten
Het was muisstil toen Sinterklaas een verhaal voorlas over slimme en ondeugende Pieten.

Meneer Toon had de hele middag zijn Sinterklaasliedje nog niet gehoord. Om hem toch een beetje blij te maken stond er ergens een schoen vol cadeautjes voor meneer Toon.
De kinderen zongen O, kom er eens kijken en meneer Toon zong heel hard mee en liet alle cadeautjes zien. Hij zag er ook wel blij uit. Zou dit het liedje zijn dat hij zocht? Nee, toch niet. Maar hij was er wel blij van geworden.

Jeroen zei tegen Sinterklaas, dat het tijd is was om afscheid te nemen, want het was buiten al bijna donker. Dat viel eigenlijk wel mee, maar toch was het wel tijd.
Jeroen vroeg de kinderen om Zie de maan schijnt door de bomen te zingen en daarna is meneer Toon heel blij geworden. Dit was het oude liedje dat hij bedoelde.
Sinterklaas was er blij om en als dank voor het zingen van alle liedjes door de kinderen wilde Sinterklaas met de hoofdpiet een keer zingen voor de kinderen. Een bijzondere ervaring voor de kinderen die van Sint ook nog dit weekend hun schoen mochten zetten.